Kinderen zijn wij van onze ouders. Maar ook van parallel en meridiaan, jaartal en seconde. Van de woorden, uitdrukkingen en verhalen die ons hebben bereikt. Van de protocollen en instituten waarin we zijn gedropt. Van de paradigma’s, de voorbeelden die ons zijn voorgehouden. Kinderen van onze tijd-ruimte. (Werner Trio, Klara 15/11/14)

‘En wat met solidariteit? Ik denk aan een solidariteit die geconstrueerd wordt door therapeuten die weigeren een scherp onderscheid te maken tussen hun leven en dat van anderen; die weigeren om de mensen die hulp zoeken te marginaliseren. Door therapeuten die onder ogen zien dat wanneer zij met het soort problematische omstandigheden geconfronteerd zouden worden […]

(Waarschuwing: het eerste deel heeft een hoog ironiegehalte) Hoe pak je het aan als je je als psycholoog/psychiater/psychiatrisch verpleegkundige/maatschappelijk werker/…  snel als een professional wil gaan voelen en een bepaald soort aanzien wil winnen bij je collega’s in de GGZ? Enkele tips: Doe veralgemenende uitspraken: zeg niet: ‘Soms wordt meneer X benomen door een grote […]

Michael White, de vader van de narratieve therapie, ontwikkelde een kritiek op de standaard eenrichtingskijk op de relatie tussen mensen in de therapeutpositie en mensen in de cliëntpositie. Je weet wel: de vanzelfsprekende visie dat in die relatie de therapeut invloed uitoefent op het leven van de cliënt en niet omgekeerd. Ik heb het hier […]

Woorden als ‘borderline’, ‘draaideurpatiënt’, ‘psychotisch’, ‘onveilig gehecht’, ‘gecompliceerde rouw’, ‘splitten’, ‘tegenoverdracht’…, woorden met een expert-achtig geurtje eraan werken soms erg inperkend op hulpverleners. Ze creëren een verhaal. Zo doen ze wat verhalen steeds doen: ze linken bepaalde ervaringen in de loop van de tijd volgens een thema, ze suggereren ervaringen in de toekomst en ze […]

Wanneer een hulpverlener: indrukwekkend doet in zijn/haar spreken, gezagsvol spreekt, uitspraken doet over jou en jouw leven waar hij erg overtuigend over klinkt, woorden en zinnen gebruikt die indrukwekkend klinken, jou sterk probeert te sturen om iets aan te nemen, iets (niet) te doen, eigen ideeën naar voor brengt alsof het waarheden zijn, en je […]

Enkele weken geleden zag ik ‘Les glaneurs et la glaneuse’, een documentaire van Agnès Varda, een Frans-Belgische filmregisseur. Niks spectaculair, niks spannend, niks flashy, een beetje oubollig. En toch. Hoe vaak ik er al aan terug gedacht heb. Hoe vaak ik aan dat woord ‘glaner’ gedacht heb. Wie verschijnt er in de documentaire? Mensen die […]