[Als je liever luistert naar dit artikel, klik dan HIER]
Proberen leren
Ik probeer nieuwe dingen te leren.
Ik probeer bijvoorbeeld beter te worden in zó luisteren (en dus vragen stellen) dat ik pijnlijke ervaringen van de ander kan teruggeven in relatie tot de contextelementen die ze begrijpelijk maken.
Dit is potentieel bevrijdend voor de persoon.
(Bevrijdend van het zelf-verwijtende verhaal dat zich al te makkelijk hecht aan pijnlijke ervaringen.)
Ik kan de dingen die ik probeer te leren perfect uitleggen, maar daar gaat het niet om.
Kan ik ze in een reëel gesprek effectief faciliteren?
Dáár gaat het om!
Een goeie supervisie
Neem nu mijn laatste supervisiegesprek.
(met Johnella Bird)
Ik was er met al mijn aandacht bij, opgewonden-blij met het gesprek.
Ik begreep wat ze inbracht.
Ik nam notities.
Ik heb het gesprek opgenomen.
Nadien heb ik mijn notities doorgenomen en de opname herbeluisterd.
Wat ik interessant vond, heb ik in het Nederlands opgeschreven.
Die tekst heb ik nagelezen en ik heb de heel belangrijke stukjes gemarkeerd.
Die tekst heb ik uitgeprint.
De uitgeprinte tekst heb ik gelezen.
Na de supervisie
Je zou verwachten dat ik dan wel iets geleerd moet hebben.
Toch zeker die gemarkeerde, super-belangrijke dingen!
Helaas.
Enkele dagen later.
Een gesprek.
Die belangrijke dingen kwamen niet, terwijl ze echt op hun plaats waren.
Ik had er geen toegang toe.
Ik snáp dit wel, de context van een gesprek is een andere dan die van het reflecteren over iets:
- Je bent samen met echte, levende mensen
- Zij delen dingen met je die hen echt aangaan
- Ik word geraakt
- In dat geraakt worden, worden reflexen getriggerd
- Ik ervaar het lijden van de ander als een appél
Dat geraakt worden is gelinkt met de positie van raakbaarheid die ik ook wíl innemen.
Dit hoort bij het hart van dit werk.
Een werk van geduld
Het (proberen) leren gaat dus verder.
Ik heb het gesprek gereconstrueerd op basis van mijn notities en mijn geheugen.
Opgeschreven dus.
Dat lezen.
De gedachten erbij zetten die tijdens het gesprek niet konden doorkomen, maar nu wel.
Die markeren.
Denken over een mailtje met een achteraf-reflectie voor de personen.
Ik heb de tekst door DeepL gehaald (een vertaal-app) en naar Johnella Bird gemaild.
Ik wil het er met haar over hebben, de volgende keer.
Ik denk dat het zo goed is, een geduldig heen-en-weer tussen reflectie en de echte gesprekken.
Wat is jouw proces van leren?
Vriendelijke groeten,
Johan Van de Putte
Nieuwsbrief
Een mailtje na een nieuw artikel?
